Hoi Amy, wanneer ben jij lid geworden:
Ik ben lid sinds: 2011.
Waarom ben jij lid geworden:
Omdat ik als kind toneelstukjes opvoerde voor mijn ouders en zij toen met het idee kwamen dat ik bij Pankras kon gaan spelen (waarschijnlijk omdat ze mij en mijn help-mijn-auto-heeft-pech-toneelstukje een beetje zat werden).
Wat was je eerste rol:
Cameraman in het stuk Humpilafidokius; een hardwerkende jongeman die toch maar mooi die rare tante afwees toen ze interesse in hem toonde. Ik zal één van zijn zinnen nooit vergeten, namelijk: “Die is liever lui dan moe.” Ik begreep namelijk pas jaren later wat dat nu eigenlijk betekende.
Wat vind je het leukst bij Pankras:
Het leukste bij Pankras vind ik de mensen. Bij de jeugd heb ik het erg leuk gevonden om jarenlang met dezelfde leeftijdsgenoten te spelen en ik voel me goed ontvangen door de volwassenen van Pankras. Ik vind het nu ook leuk dat ik als achttienjarige eens per week kan werken en lol kan hebben met volwassenen.
Wat zou je graag nog eens spelen:
Ik zou graag een keer willen spelen in een heel serieus stuk, zoals een verschrikkelijk familiedrama, of iets wat veel wegheeft van horror.
Wat doe je altijd vlak voor een uitvoering:
Tot mezelf komen. Ik vind het fijn om even met de hele groep samen te komen voor we opgaan, maar
daarna kom ik altijd graag even zelfstandig tot rust. O, en ik luister graag even naar het gepraat vanuit de zaal wanneer ik achter het doek sta. Daar krijg ik een adrenalinekick van die me de gezonde spanning geeft die ik nodig heb.
Heb je verder nog hobby’s:
Mijn verdere hobby’s zijn gamen, skateboarden en schrijven. Ik hoop later mijn eigen IMDb-pagina te hebben waarop staat: Amy van Nieuwpoort – actress and author.
Welke rol zou je graag nog eens willen spelen:
Een paar jaar geleden speelde ik Suus in het stuk Het geheim van professor Eensteen. Ik zou haar dwangmatige controledwang graag nog een keer spelen om het deze keer beter neer te zetten.
Welk moment vergeet je nooit meer:
Tijdens de generale repetitie van mijn allereerste stuk bij Pankras, moest ik een krat vol spullen door een nep-deurpost op het podium tillen. Ik had de breedte echter verkeerd ingeschat waardoor ik bij mijn binnenkomst bijna de hele deur deed omvallen. Bij de daadwerkelijke uitvoering was het toen moeilijk om niet te gaan lachen, al helemaal omdat ik mijn mede-acteurs op hun wangen zag bijten om hun eigen lach in te houden.
Foto: Amy in de jeugdtoneelvoorstelling De gemaskerde moord (2018).
